Flora.

GTE.pl - Pozycjonowanie
Marketing Internetowy

Chemia
Chemia

Parki narodowe

Typinski.pl

Roślinność Karpat

Każda z krain przyrodniczych ma swoich charakterystycznych przedstawicieli tak w świecie zwierząt, jak i w świecie roślin. Kwiatami które kojarzą się najczęściej z rejonem gór i Podhala są krokusy, zakwitające pięknymi kobiercami wiosną na polanach. Szarotki, znane ze skalistych grani i dziewięćsiły.
Krokus

Cecha charakterystyczną obszarów górskich jest zmienność klimatu wraz ze wzrostem wysokości, a w efekcie - zmienność typów roślinności w układzie pionowym. Wytwarzają się jednostki fitogeograficzne leżące jedna nad druga, zwane piętrami roślinności. Pietra te posiadają swoją charakterystyczną roślinność i wyróżniające je gatunki górskie. Zasięg pionowy pięter roślinności jest rożny w rożnych masywach g6rskich i zależy od wielu czynników, np. ogólnego typu klimatu, ekspozycji zboczy, odosobnienia masywu. Ponieważ pietra roślinności mają w Karpatach swe własne nazwy lokalne, nieco rożne od stosowanych powszechnie, dlatego oprócz polskiej nazwy podawać będziemy również ogólnie przyjętą nazwę danego piętra.

• Piętro pogórza, najniższe piętro roślinności w górach, nie rożni się zasadniczo swoją szatą roślinna od sąsiadującego z nim niżu. Przeważnie panują w nim lasy grądowe lub mieszane. Udział gatunków górskich jest niewielki. Najczęściej roślinność pietra pogórza jest mocno przekształcona przez człowieka co jest związane ze stosunkowo łatwa dostępnością terenu. Naturalne lasy zastąpione są często przez sztuczne uprawy szpilkowe. Zasięg pionowy rozciąga się od 300 do 500-700 m n.p.m.

• Piętro regla dolnego (leśne dolne) sięga od 500 do 1 000-1 200 m n.p.m.

Dominującym zbiorowiskiem leśnym są w nim lasy bukowe - buczyna karpacka. Oprócz tego występują tu także lasy jodłowo-świerkowe, a wzdłuż potoków rozwijają się olszyny (np. olszyna karpacka). Stopień naturalności roślinności jest w tym piętrze znacznie większy, tereny odlesione zajmują głównie pastwiska, rzadziej - łąki kośne.

• Piętro regla górnego (leśne górne) sięga od 1000 do 1 500 m n.p.m. Głównym zbiorowiskiem leśnym jest tu bór świerkowy. Wycięte polany użytkowane są jako pastwiska. Górna granica tego pietra jest zarazem górną granicą lasu.

• Piętro kosodrzewiny (subalpejskie) rozciąga się od (1 300)1 500 do 1 800 m n.p.m. Tworzy je zbiorowisko krzewiastej sosny - kosodrzewiny. Piętro to występuje w Polsce w Beskidach (Pilsko i Babia Góra) oraz w Tatrach. Osobliwością są Bieszczady, w których występuje brak pietra regla górnego, górną granicę lasu tworzy buczyna, zaś powyżej rozciąga się piętro subalpejskie utworzone przez zbiorowiska murawowe i łąki wysokogórskie oraz zarośla olszy zielonej (brak kosodrzewiny).

• Piętro halne (alpejskie) występuje tylko w Tatrach i na Babiej Górze. Rozciąga się od (1 550) 1 800 do 2 300 m n.p.m. Występują tu zbiorowiska muraw wysokogórskich złożone z traw, turzyc, sitowia, z domieszka ziół i niskich krzewinek. W zależności od podłoża skalnego rozwijają się rożne typy roślinności - np. w Tatrach wyróżnia się zbiorowiska "wapienne" (bardzo bogate w gatunki) i "granitowe" (znacznie uboższe).

• Piętro turniowe (subniwalne) występuje tylko w Tatrach Wysokich, powyżej 2 300 m n.p.m. Wskutek skrajnie trudnych warunków klimatycznych i glebowych roślinność jest tu rzadka, pojawia się w miejscach uprzywilejowanych - np. w zagłębieniach terenu oraz szczelinach - i złożona jest z fragmentów zbiorowisk halnych oraz pionierskich roślin naskalnych. W Karpatach nie ma pietra wiecznych śniegów (niwalnego) z powodu małego wzniesienia nad poziomem morza.